امام هادى علیه السلام:
1ـ «مَنِ اتَّقىَ اللّه یُتَّقى، وَ مَن أطاعَ اللّهَ یُطاعُ، وَ مَن أطاعَ الخالِقَ لَم یُبالِ سَخَطَ المَخلُوقینَ، وَ مَن أسخَط الخالِق فَقَمِن أن یَحِلَّ بِهِ سَخَطُ المَخلُوقین»
(بحارالانوار، ج 68، ص 182، ح 41، أعیان الشیعه، ج 2، ص 39)
کسى که تقوى الهى را رعایت نماید و مطیع احکام و مقرّرات الهى باشد، دیگران مطیع او مىشوند و هر شخصى که اطاعت از خالق نماید، باکى از دشمنى و عداوت انسانها نخواهد داشت، و چنانچه خداى متعال را با معصیت و نافرمانى خود به غضب درآورد. پس سزاوار است که مورد خشم و دشمنى انسانها قرار گیرد.
2ـ «السَّهرُ الذُّالمَنامِ، وَ الجُوعُ یَزیدُ فى طیبِ الطّعامِ.»
(اعلام الدّین، ص 311، بحارالانوار، ج 84، ص 172)
شب زنده دارى، خواب بعد از آن را لذت بخش تر می کند و گرسنگى را به گوارایى طعام می افزاید، یعنى هرچه انسان کمتر بخوابد بیشتر از خواب لذّت می برد و هرچه کم خوراک باشد، مزّه غذا گواراتر خواهد بود.
3ـ «لاتَطلُبِ الصَّفا مِمَّن کَدِرتَ عَلَیه، وَ لا النُّصحَ مِمَّن صَرَفتَ سُوء ظَنِّک اِلَیهِ، فَاِنَّما قَلبُ غَیرِکَ کَقَلبِک لَه».
(بحارالانوار، ج 75،ح 4، أعلام الدّین، ص 312)
از کسى که نسبت به او کدورت و کینه دارى، صمیمیّت و محبّت مجوى، و از کسى که نسبت به او بدگمان هستى، نصیحت و موعظه طلب نکن، زیرا (حال و هواى) قلب دیگرى نسبت به تو همانند قلب خودت نسبت به اوست.
4 ـ «الحَسَدُ ما حِقُ الحَسَناتِ، َو الزَّهوُ جالِبُ المَقتِ، و العُجبُ صارِفٌ عَن طَلَبِ العِلمِ داع الَى الغَمطِ وَالجَهلِ، و البُخلُ أذَمُّ الأخلاقِ، وَ الطَّمَع سَجیَّهٌ سَیِّئَه»
(بحارالأنوار، ج 72، ص 199، ح 26،قطعه منه و ج 78، ص 368، ح 3)
حسد، نابود کننده کارهاى نیک و خودبرتر بینى، موجب خشم مردم و خودپسندى، مانع تحصیل علم خواهد بود و در نتیجه شخص را در پستى و نادانى نگه می دارد، و بخیل بودن بدترین اخلاق است، و نیز طمع، خصلتى ناپسند و زشت است.
5ـ «الهَزلُ فکاههُ السُّفَهاءِ، وَ صَناعَهُ الجُهّال».
(الدرّه الباهره، ص 42، بحارالانوار، ج 75، ص 369، ح 20، حیاه الامام على الهادى، ص 161)
مسخره کردن و شوخی هاى بی مورد، از بی خردى و کار انسانهاى نادان است.
6_«الدُّنیا سُوقٌ رَبِحَ فیها قَومٌ وَ خَسِرَ آخَرُون».
(أعیان الشیعه، ج 2، ص 39، تحف العقول، ص 438)
دنیا همانند بازارى است که عدّه اى در آن ـ براى آخرت ـ سود می برند و گروهى دیگر متحمّل ضرر و خسارت می شوند.
7 ـ «الناسُ فِى الدُّنیا بِالاموالِ وَ فِى الآخِرَهِ بِالاعمال».
(أعلام الدّین، ص 311، أعیان الشیعه، ج 2، ص 39).
مردم در دنیا به وسیله ثروت و تجمّلات شهرت می یابند، ولى در آخرت به وسیله اعمال محاسبه و پاداش داده خواهند شد.
8ـ «مُخالَطَهُ الاشرارِ تَدُلُّ عَلى شِرارِ مَن یُخالِطُهُم».
(مستدرک الوسایل، ج 12، ص 308، ح 14162)
همنشینى و معاشرت با افراد شرور، نشانه پستى و شرارت تو خواهد بود.
9ـ «الغَضَبُ عَلى مَن لاتَملِکُ عَجزٌ، وَ عَلى مَن تَملِک لُؤمٌ».
(مستدرک الوسائل، ج 12، ص 11، ح 13376)
غضب و تندى در مقابل آن کسى که توان مقابله با او را ندارى، علامت عجز و ناتوانى است، ولى در مقابل کسى که توان مقابله با او را دارى، علامت پستى و رذالت است.
10ـ «عَلَیکُم بِالوَرَعِ فَاِنَّهُ الدّینُ الّذى نَلازِمُهُ وَ نُدینُ اللّه تعالىَ بِهِ وَ نُریدُهُ مِمَّن یُوالینا لاتَتعَبُونا بِالشَّفاعَه».
(وسائل الشیعه، ج 15، ص 248)
با ورع و با تقوا باشید که این ورع و تقوا همان دینى است که همواره ما ملازم آن هستیم و پایبند به آن می باشیم و از پیروان خود نیز می خواهیم که چنین باشند، از ما (با عدم رعایت تقوا) شفاعت نخواهید و ما را به زحمت نیندازید.
11ـ «یَأتى علماء شیعَتِنا القَوّامُونَ بضعفاء محبینا و أهل ولایتنا یوم القیامه، و الانوار تسطع من تیجانهم ».
(بحارالانوار، ج 2، ص 6، ضمن ح 13)
علماء و دانشمندانى که به فریاد دوستان و پیروان ما برسند و مشکلات آنها را رفع نمایند، روز قیامت در حالى محشور می شوند که تاج درخشانى بر سر دارند و نور از آنها می درخشد.
نظرات شما: نظر
